Η εμφάνιση του μικρού σκαθαριού
είναι ένα σενάριο που πρέπει να μας βρει ενημερωμένους και προετοιμασμένους. Ώστε να το αντιμετωπίσουμε δραστικά γι’ αυτό στο αποψινό άρθρο θα σας παρουσιάσουμε
την ιστορία του, τα χαρακτηριστικά του και τον μέχρι στιγμής γνωστό τρόπο αντιμετώπισης
του.
Η Aethina tumida ή μικρό σκαθάρι είναι ένα μικρό
κολεόπτερο που περνά μέρος του βιολογικού του κύκλου μέσα στην κυψέλη,
δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στις μέλισσες. Συγκεκριμένα το ενήλικο έντομο
εισέρχεται στην κυψέλη είτε με την ανοχή των μελισσών, είτε λόγο της
ανεπάρκειας φύλαξης και γεννά τα αυγά του στον εσωτερικό χώρο. Οι προνύμφες που
εκκολάπτονται κατατρώνε τις αποθηκευμένες τροφές (μέλι, γύρη) αλλά και αυγά
μελισσών, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα τους και μολύνοντας την κυψέλη με
περιττώματα. Οι μέλισσες αδυνατούν να διαχειριστούν το πρόβλημα και ανάλογα με
τα γονίδια και τις ικανότητες τους, είτε εγκαταλείπουν τη φωλιά (στην καλή
περίπτωση) είτε επιμένουν να προσπαθούν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα και
καταρρέουν μαζί της.
Βιολογικός κύκλος
Στην πατρίδα του, νότια Αφρική, ο κύκλος ζωής του εντόμου από αυγό σε ενήλικο έντομο, είναι 38
Στην πατρίδα του, νότια Αφρική, ο κύκλος ζωής του εντόμου από αυγό σε ενήλικο έντομο, είναι 38
Η Ιστορία του
Ταξινομήθηκε το 1867 από τον Andrew Dickson Murray στην Πρετόρια, στην Νότιο Αφρική. Αριθμεί λοιπόν 148 καταγεγραμμένα χρόνια ενδημικής ζωής, στην υποσαχάρια Αφρική. Καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1996 στην Αμερική (ακόμα και στη Χαβάη καταμεσής του ωκεανού) το 2002 στην Αυστραλία (καταμεσής του ωκεανού) το 2006 στον Καναδά το 2000 στη γειτονική μας Αίγυπτο και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Στην Ευρώπη Το 2004 ταχτοποιούνται αυγά και προνύμφες του μικρού σκαθαριού της κυψέλης στην Πορτογαλία. Τα έντομα βρίσκονται σε κλουβιά βασιλισσών οι οποίες είχαν εισαχθεί από το Τέξας. Οι αρχές άμεσα προχωρούν σε καύση όλων των ύποπτων δειγμάτων και έτσι το πρόβλημα μένει στην πρώτη αναφορά. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην γειτονική Ιταλία όπου στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 καταγράφεται επίσημα στην Καλαβρία το πρώτο κρούσμα.
Ταξινομήθηκε το 1867 από τον Andrew Dickson Murray στην Πρετόρια, στην Νότιο Αφρική. Αριθμεί λοιπόν 148 καταγεγραμμένα χρόνια ενδημικής ζωής, στην υποσαχάρια Αφρική. Καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1996 στην Αμερική (ακόμα και στη Χαβάη καταμεσής του ωκεανού) το 2002 στην Αυστραλία (καταμεσής του ωκεανού) το 2006 στον Καναδά το 2000 στη γειτονική μας Αίγυπτο και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Στην Ευρώπη Το 2004 ταχτοποιούνται αυγά και προνύμφες του μικρού σκαθαριού της κυψέλης στην Πορτογαλία. Τα έντομα βρίσκονται σε κλουβιά βασιλισσών οι οποίες είχαν εισαχθεί από το Τέξας. Οι αρχές άμεσα προχωρούν σε καύση όλων των ύποπτων δειγμάτων και έτσι το πρόβλημα μένει στην πρώτη αναφορά. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην γειτονική Ιταλία όπου στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 καταγράφεται επίσημα στην Καλαβρία το πρώτο κρούσμα.
Τρόποι μετάδοσης
Το έντομο μεταφέρεται από μέρος σε μέρος με τους εξής τρόπους:
α. Με τη μεταφορά μολυσμένων μελισσών – μελισσιών (πχ εισαγωγές βασιλισσών).
β. Με τη μεταφορά μολυσμένων φρούτων – λαχανικών και χώματος
γ. Μόνο του, αφού μπορεί να ταξιδέψει πετώντας αρκετά χιλιόμετρα
Το έντομο μεταφέρεται από μέρος σε μέρος με τους εξής τρόπους:
α. Με τη μεταφορά μολυσμένων μελισσών – μελισσιών (πχ εισαγωγές βασιλισσών).
β. Με τη μεταφορά μολυσμένων φρούτων – λαχανικών και χώματος
γ. Μόνο του, αφού μπορεί να ταξιδέψει πετώντας αρκετά χιλιόμετρα
Αντιμετώπιση:
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης, οι οποίοι δεν είναι 100% δοκιμασμένοι λόγω της απειρίας στο πρόβλημα. Αυτοί τρόποι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν φάρμακα ή βιολογικές θεραπείες (πχ νηματοειδή ή ακόμα και ψευδοσκορπιούς) όμως οι επικρατέστερες λύσεις είναι μηχανικές και αποτελούνται από παγίδες σύλληψης του ενήλικου σκαθαριού. Δυστυχώς η μόνη σίγουρη μέθοδος είναι η καύση του προσβεβλημένου μελισσοκομείου.
Όλα δείχνουν ότι αφού το σκαθάρι είναι προ των πυλών, είναι πιθανό να το δούμε και στην Ελλάδα. Η μόνη περίπτωση να σωθούμε όπως σώθηκε προσωρινά η Πορτογαλία, είναι ο μελισσοκόμος που θα το βρει πρώτος να είναι έξυπνος και ηθικός. Και όταν εντοπίσει το πρόβλημα να απευθυνθεί αμέσως στην Διεύθυνση Γεωργίας της περιοχής του. Αν αυτό δεν γίνει θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια τον κλάδο μας στην ολοκληρωτική καταστροφή. Εδώ λοιπόν είναι το κομβικό σημείο. Αν ο πρώτος παθών θα προτιμήσει την καταστροφή των μελισσιών του από το κράτος ή από τη φύση. Στην πρώτη περίπτωση, αν το θύμα είναι επαγγελματίας μπορεί να πάρει και κάποια αποζημίωση έστω και αν δεν αντικατοπτρίζει το μέγεθος της καταστροφής.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης, οι οποίοι δεν είναι 100% δοκιμασμένοι λόγω της απειρίας στο πρόβλημα. Αυτοί τρόποι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν φάρμακα ή βιολογικές θεραπείες (πχ νηματοειδή ή ακόμα και ψευδοσκορπιούς) όμως οι επικρατέστερες λύσεις είναι μηχανικές και αποτελούνται από παγίδες σύλληψης του ενήλικου σκαθαριού. Δυστυχώς η μόνη σίγουρη μέθοδος είναι η καύση του προσβεβλημένου μελισσοκομείου.
Όλα δείχνουν ότι αφού το σκαθάρι είναι προ των πυλών, είναι πιθανό να το δούμε και στην Ελλάδα. Η μόνη περίπτωση να σωθούμε όπως σώθηκε προσωρινά η Πορτογαλία, είναι ο μελισσοκόμος που θα το βρει πρώτος να είναι έξυπνος και ηθικός. Και όταν εντοπίσει το πρόβλημα να απευθυνθεί αμέσως στην Διεύθυνση Γεωργίας της περιοχής του. Αν αυτό δεν γίνει θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια τον κλάδο μας στην ολοκληρωτική καταστροφή. Εδώ λοιπόν είναι το κομβικό σημείο. Αν ο πρώτος παθών θα προτιμήσει την καταστροφή των μελισσιών του από το κράτος ή από τη φύση. Στην πρώτη περίπτωση, αν το θύμα είναι επαγγελματίας μπορεί να πάρει και κάποια αποζημίωση έστω και αν δεν αντικατοπτρίζει το μέγεθος της καταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου