Η Κεκρόπια Μέλισσα

  Η Κεκρόπια Μέλισσα  (Apis mellifera cekropia) πήρε το όνομά της από τον Βεργίλιο στο ποίημα του «Γεωργικά» πιθανώς από τον Βασιλιά Κέκροπα, μυθικό ιδρυτή της Αθήνας. Είναι η αρχαιότερη στον Ελληνικό χώρο. Απαντάται στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας,

το Βόρειο όριο της Κεκρόπιας φυλής είναι η γραμμή που σχηματίζεται από τις πόλεις Ιωάννινα, Μέτσοβο και Καλαμπάκα.  Προς τα Νότια καλύπτει την Κεντρική και Νότια Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά του Σαρωνικού. Χαρακτηριστικό της είναι ότι κοκκινίζει λιγάκι κυρίως στην βάση τις κοιλιάς της. Η Κεκρόπια είναι η φυλή που υπήρχε παλιά στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, η αυθεντική ελληνική φυλή δηλαδή μαζί με την Μακεδονική.

Είναι παρόμοια με την Ιταλίδα μέλισσα και την ilgustica. Σε σύγκριση με την άλλη Ελληνική φυλή την Μακεδονική, είναι μεγαλύτερή της και έχει μεγαλύτερη προβοσκίδα. Η Κεκρόπια ήταν και είναι πολύ καλά προσαρμοσμένη στο κλίμα της Ελλάδας με αποτέλεσμα να μην ξεφεύγει από το Μεσογειακό κλίμα και να μην μπορεί να επιβιώσει σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Δυστυχώς όμως όπως συνέβη και με τα υπόλοιπα είδη μελισσών που βρέθηκαν αντιμέτωπα με την απληστία των παραγωγών, που προσπάθησαν να τα διασταυρώσουν μεταξύ τους, για να κληρονομήσουν τα θετικά στοιχεία της κάθε φυλής στους διασταυρωμένους απογόνους τους. Καταφέρνοντας με αυτές τις συμπεριφορές τα αντίστροφα αποτελέσματα. Η Κεκρόπια δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα και δυστυχώς ελάττωσε και αυτή όπως και όλες οι άλλες φυλές τα θετικά χαρακτηριστικά της. Αφού έχουμε ένα συνονθύλευμα διαφόρων ειδών, που σε τίποτα δεν θυμίζουν την εργατικότητα και την ανθεκτικότητα εκείνης της μέλισσας που χάθηκε τη δεκαετία του 80 με την καταστροφή από τη βαρρόα και τον μετέπειτα εκφυλισμό με άλλες φυλές. 

  Θετικά στοιχεία της Κεκρόπιας φυλής είναι: Η ανάπτυξή της ξεκινάει νωρίς την Άνοιξη. Δημιουργεί μεγάλους πληθυσμούς και γρήγορα με αποτέλεσμα να εκμεταλλεύεται όλες τις ροές μελιού, επίσης κάνει καλή συλλογή μελιού συνδυάζοντας χαμηλή κατανάλωση (οικονομία). Έχει υψηλή αντοχή στις ασθένειες. Και συνήθως κληρονομεί εύκολα τα θετικά χαρακτηριστικά της στους απογόνους της, με εξαίρεση την επιθετικότητά της. Είναι εύκολη στον εντοπισμό της η Βασίλισσα.

  Αρνητικά στοιχεία: Έχει μέτρια τάση συρροής (γόνεμα), γεμίζει την κυψέλη πρόπολη (αν και αυτός είναι και ένας λόγος που είναι ανθεκτική στις ασθένεις). Χτίζει κεριά ανάμεσα στο ενδιάμεσο των κερηθρών. Και είναι αρκετά επιθετική. 

  Αξίζει να αναφερθεί η αναφορά του μοναχού Άνταμ στην κεκρόπια φυλή:

Την επόμενη της μέρας που φτάσαμε, ερευνήσαμε τη Νότια πλευρά της Αττικής ως το Σούνιο. Στην ντόπια μέλισσα που βρήκαμε εκεί, στο πιο ακρινού τμήμα της Ν.Α Ευρώπης δεν δόθηκε μέχρι τότε η σημασία που έπρεπε για ανεξήγητους λόγους. Βέβαια, της λείπει η εξωτερική εμφάνιση που τραβάει συνήθως την προσοχή, δεν έχει το χρυσίζον χρώμα και την ιδιάζουσα εμφάνιση, πράγματα στα οποία δίνεται εξαιρετική σημασία αλλά αυτή, σύμφωνα με την δική μου αντίληψη, σαν μέλισσα εξεταζόμενη από την επιχειρηματική πλευρά, δεν έχει εφάμιλλό της…
…Εξαιρετικές ιδιότητες της ελληνικής μέλισσας είναι: πραότητα, γονιμότητα, έλλειψη τάσης για σμηνουργία….οι μέλισσες συμπεριφέρονται πάντως τόσο ήπια στην επιθεώρηση όπως και οι μέλισσες Κρένερ. Μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει άλλο γένος μελισσών που να μπορεί να παραβληθεί με την ελληνική ράτσα.